بلومبرگ: بریکس از عربستان، ایران و دیگر کشورها را فرا می‌خواند تا بر وزن خود بیفزاید
تاریخ انتشار: ۳ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۵۴۳۰۶۸
به گزارش خبرآنلاین، بلومبرگ در تحلیلی نوشت: پذیرش عربستان سعودی که بزرگترین صادرکننده نفت جهان است، در کنار روسیه، ایران، امارات و برزیل، چندین کشور از بزرگترین تولیدکنندگان نفت را با بزرگترین مصرف کنندگان انرژی در جهان در حال توسعه گردهم می آورد و به این بلوک، درونمایه اقتصادی گرانسنگی می دهد. با توجه به اینکه بیشتر تجارت جهانی انرژی به دلار انجام می شود، توسعه بریکس همچنین توانایی اش برای پیشبرد تجارت با ارزهای جایگزین را تقویت می کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
رهبران این کشورها همچنین برای بازنگری در معماری مالی جهانی و نهادهای کلیدی آن توافق کردند تا جهانی برابرتر، فراگیرتر و نماینده تر بسازند. ارزیابی بخش اقتصادی بلومبرگ این است که یک بریکسِ گسترش یافته همچنین به این معنی است که این اتحادیه، نقش و حرف بیشتری در امور جهانی خواهد داشت و شاید به نوع متفاوتی از اقتصاد جهانی دست یابد. دلیلش هم این است که بریکس در مقایسه با گروه هفت، کمتر بازار-محور است.
حسنین مالک، یک راهبردگر در شرکت تلیمر Tellimerدر دوبی می گوید: "پیشران گسترش بریکس، تمایل به ایجاد یک چایگزین برای سامانه بین المللی کنونی است که بر محور هژمونی آمریکا عمل می کند. باید تمایزی میان استفاده از دلار آمریکا بعنوان یک ارز ذخیره با استفاده از آن بعنوان یک ارز تجاری قائل شد، که البته این دومی ممکن است دچار زوال شود چراکه بسیاری به دنبال یک جایگزین هستند. در زمینه استفاده از دلار بعنوان یک ارز ذخیره، باید گفت که تقریبا هیچ کشور یا گروه دیگری نیست که از حجم، اعتبار نهادی و ویژگی های تبدیل پذیری آزادی برخوردار باشد که بتواند با دلار کند."
این چین بود که عمدتا برای گسترش بریکس تلاش می کرد اما از حمایت روسیه و آفریقای جنوبی هم برخوردار بود. هندوستان این نگرانی را داشت که یک بریکس بزرگتر، گروه را به تریبون چین تبدیل کند، حال آنکه برزیل نگران بود که این کار به غرب ستیزی بیانجامد. چارلی رابرتسون Charlie Robertson، رییس راهبرد کلان در موسسه "شرکای فیم FIM Partners" که یک شرکت سرمایه گذاری در بازارهای نوظهور است، می گوید که بریکس از زمان شکل گیری اش در سالهای ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰، کار چندانی انجام نداده و انتظار نمی رود که این وضعیت بطور قابل ملاحظه ای تغییر کند.
وی می گوید: "ایجاد بانک توسعه نوین New Development Bank، یک اقدام معنی بخش توسط بریکس است. توسعه بریکس و عضویت در این بانک اهمیت دارد، چه با عربستان و امارات که به این بانک سرمایه تزریق می کنند، یا با عضویت مصر، آرژانتین، اتیوپی و احتمالا ایران که آن سرمایه را به کار می گیرند، این بانک یک افزوده خواستنی به معماری مالی جهانی است. پیش از اجلاس سران بریکس، بیش از بیست کشور از جنوب جهانی، رسما برای عضویت در بریکس درخواست داده بودند.
آنیل سوکیال، سفیر آفریقای جنوبی در بریکس در مصاحبه ای گفت که درخواست اندونزی برای عضویت در بریکس به تاخیر افتاد چرا که این کشور خواهان مشورت با همتایانش در آسه آن بود و ممکن است عضویتش در سال آینده تایید شود. وی افزود که بر سر عضویت بقیه کشورها، اتفاق نظر وجود داشت که پذیرش آنها را بسیار آسان کرد."
شی جین پینگ، رهبر چین گفت که گسترش بریکس، یک رخداد تاریخی و یک نقطه شروع تازه برای همکاری میان کشورهای در حال توسعه است. نخست وزیر هند هم گفت که کشورش با متقاضیان عضویت برای پیوستن به این گروه همکاری می کند.
حسن الحسن، عضو پژوهشی سیاست خاورمیانه در موسسه بین المللی مطالعات راهبردی مستقر در منامه هم می گوید: "به یک معنی، سعودی ها، بویژه اماراتی ها و تاحدودی مصری ها، بلندپروازی هایی برای حاکمیت جهانی دارند و این عضویت را راهی برای اِعمال رهبری و دستیابی به آرمان های جهانی شان می بینند." البته معنی اش این نیست که آنها شراکت امنیتی راهبردی شان با آمریکا را کنار می گذارند، اما "در حال برساختن ائتلاف های مورد به مورد با توجه به منافع ملی شان هستند."
۳۱۱۳۱۱
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1805634منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: گروه بریکس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۴۳۰۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا کسی برای دختران دانشجوی آمریکایی شعر برای خواهرم نمی‌خواند!
این چند روز که عکس‌ها و فیلم‌های ضرب‌وشتم دانشجویان آمریکایی در رسانه‌های خارجی سانسور می‌شود، نخستین سؤالی که به ذهن می‌رسد این است که اگر این تصاویر مربوط به ایران بود، روایت ماجرا چطور شکل می‌گرفت؟!
ضرب‌وشتم وحشیانه دانشجویان و حتی استادان دانشگاه در حالی است که مطالبه معترضان تنها توقف جنایت در غزه است، اما همین را هم تحمل نمی‌کنند. ۶۰۰نفر را دستگیر و ده‌ها نفر را تحقیر کردند و زیر باد کتک گرفتند؛ تا آنجا که مجبور شدند خون‌های ریخته‌شده دانشجویان را با ماشین آبپاش شست‌وشو دهند بلکه آثار جنایت پاک شود. اما تمام رسانه‌های اصلی، این خروش بی‌سابقه را سانسور کرده‌اند.
تا اینجا آزادی‌بیان به روایت آزادی آمریکایی است؛ اما بیایید فرض کنیم که این ماجرا در ایران اتفاق می‌افتاد. آنگاه رسانه‌ها و سیاستمداران غربی و نهادهای حقوق بشری چطور رفتار می‌کردند؟ این در حالی است که کنشگری دانشجویان، اعتراض به وحشی‌گری بی‌سابقه رژیم صهیونیستی است و نه اقدامی علیه امنیت ملی کرده‌اند و نه آسیبی به اموال عمومی زده‌اند و نه آدم کشته‌اند و نه کف خیابان مأموران را برهنه و سلاخی نموده‌اند و نه با گروه‌های آدمکش و تفرقه‌افکن و برانداز همکاری کرده‌اند و یا اجیر آنها شده‌اند. با همه اینها فرض کنید این وقایع در ایران بود؛ آنگاه آنها چه رفتاری می‌کردند؟
- تمام رسانه‌هایشان به‌خط می‌شدند تا شب و روز، عکس‌ها و تصاویر را به کرات بازنشر و تحلیل کنند. اگر هم تصویری پیدا نمی‌کردند از عکس‌های گذشته یا ساختگی یا تصاویر تجمعات دیگر کشورها استفاده می‌کردند.
- از فرصت استفاده و تمام گروه‌های آدمکش و تروریست و اراذل و اوباش را به‌صف می‌کردند تا وارد کشور شوند یا از گوشه و کنار شهر جمع‌شان می‌کردند تا تجمع دانشجویان را تبدیل به شورش علیه امنیت کشور کنند.
- تمام سیاستمداران در رده‌های مختلف در دیگر کشورها را ردیف می‌کردند تا تصاویر را محکوم کنند. از دولت‌ها درخواست می‌کردند با ایران قطع رابطه کنند و نهادهای امنیتی ایران را تروریستی بنامند.
- تمام سلبریتی‌ها به‌صف می‌شدند و موضع‌گیری می‌کردند. هر سلبریتی‌ای هم اعلام موضع نمی‌کرد، به‌صورت مجازی به او حمله‌ور می‌شدند تا از سر ترس سخن بگوید و ساکت نباشد. هر میزان هم لازم بود پول خرج می‌کردند.
- هر زمان اعتراضات از دایره اخبار خارج می‌شد و به سمت آرامش پیش می‌رفت، با ریختن خون چند بی‌گناه، آن را شعله‌ور می‌ساختند. حتی اگر لازم بود، در کف خیابان مامور امنیتی یا انتظامی یا آدم عادی را نیز سلاخی می‌کردند و خون می‌ریختند.
- همه نهادهای حقوق بشری را به‌خط می‌کردند تا بیانیه دهند و محکوم کنند و قطعنامه دهند و تحریم جدید وضع کنند.
- از صفحات آشپزی و آرایشگری و پیج‌های فیتنسی و صفحات رقص و جادوگری و شومنی گرفته تا همه اینفلوئنسر‌ها را به‌خط می‌کردند و سکه می‌دادند تا مطالب آنها را بازنشر کنند و این احساس ایجاد شود که تنها یکصدا بیشتر در جامعه وجود ندارد.
- عده‌ای ساده‌لوح و خودحقیرپندار را هم تحریک می‌کردند تا کاملا واداده، غرب را تشویق کنند و کشور را متهم به ناکارآمدی و تباهی کنند.
- جهت تهییج بیشتر و تحریک احساسات، آثار هنری تولید می‌کردند و شعر می‌ساختند و موسیقی درست می‌کردند. اما هیچ‌کس برای دختران و زنان دانشجوی آمریکایی شعر «برای خواهرم، خواهرت، خواهرامون» نمی‌خواند و با عکس‌های آنها فیلم و کلیپ نمی‌سازد.
- تا می‌توانستند به اموال عمومی و دارایی شخصی مردم و کشور لطمه می‌زدند تا ترس و وحشت در شهر حاکم شود و مردم احساس کنند همه‌چیز از دست رفته است و به‌زودی انقلاب می‌شود. بعد هم تصاویر آن را با ضریب بالا توزیع می‌کردند تا بگویند قدرت برتر در میدان آنها هستند. اما همان‌ها امروز هتک حیثیت دانشجویان آمریکایی را نادیده می‌گیرند، بلکه صدای‌شان آگاهی‌ساز و روشنگرانه نباشد.
منبع: روزنامه همشهری
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردی
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند